Γιάννης Παπακώστας

 

Αποχαιρετισμός στο Δασκαλό μας

Ο Γιάννης Παπακώστας έφυγε αθόρυβα,διακριτικά, όπως έζησε. Το κενό που αφήνει στους στενούς του συνεργάτες είναι δυσαναπλήρωτο.

• Το 1977 ολοκλήρωσε την εκπαίδευση του στη Γνωσιακή ψυχοθεραπεία στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ.
• Το επιστημονικό του έργο στην Ελλάδα ξεκινά το 1981, όταν οργάνωσε το πρώτο πρόγραμμα εκπαίδευσης στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπέια στην Ελλάδα στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο.
• Το 1988 δημιούργησε το Ειδικό Ιατρείο Γνωσιακής ψυχοθεραπείας της Ψυχιατρικής  Κλινικής.
• Το συγγραφικό του έργο πάνω στο  χώρο αυτό περιλαμβάνει τη συγγραφή επιστημονικών άρθρων σε διεθνή και ελλήνικά περιοδικά.
• Το 1984  ανέλαβε τη συγγραφή βοηθήματος για τους εκπαιδευόμενους στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία.
• Το 1997 έγραψε το πρώτο βιβλίο Γνωσιακής Ψυχοθεραπέιας στην Ελλάδα, με τίτλο «Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία – Θεωρία και Πράξη»

 

Αποχαιρετισμός στο Δασκαλό μας

Ο Γιάννης Παπακώστας έφυγε αθόρυβα, διακριτικά, όπως έζησε. Το κενό που αφήνει στους στενούς του συνεργάτες είναι δυσαναπλήρωτο.

Γεννήθηκε το 1941 στη Ναυπακτία όπου τελείωσε τη στοιχειώδη εκπαίδευση. Συνέχισε τη μέση εκπαίδευση στην Αθήνα και κατόπιν φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ. Απέκτησε την ειδικότητα τουΝευρολόγου – Ψυχιάτρου στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Αιγινήτειου Νοσοκομείου και στη συνέχεια διορίστηκε στην ίδια κλινική σαν πανεπιστημιακός βοηθός .

Το 1975 πέτυχε στις αμερικανικές εξετάσεις και ξεκίνησε τις σπουδές του στη Νέα Υόρκη. Εκεί εξειδικεύτηκε στη βιολογική ψυχιατρική δίπλα στον καθηγητή Max Fink, κορυφαίο στο χώρο της ηλεκτροεγκεφαλογραφίας και ηλεκτροσπασμοθεραπείας. Την ίδια εποχή ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στη γνωσιακή ψυχοθεραπεία, την οποία ολοκλήρωσε το 1977 στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ. Το 1978 διορίστηκε ως Research Assistant Proffesor of Psychiatry στο Ψυχιατρικό τμήμα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1980 και διορίστηκε επιμελητής, και αργότερα εξελέγη καθηγητής στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Αιγινήτειου Νοσοκομείου. Επίσης διετέλεσε υπέυθυνος του τμήματος Βραχείας Νοσηλείας.

Το 1981 οργάνωσε το Πρώτο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία στην Ελλάδα στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο. Το 1988 δημιούργησε το Ειδικό Ιατρείο Γνωσιακής Ψυχοθεραπείας της Ψυχιατρικής Κλινικής.

Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τη δημοσίευση πολλών επιστημονικών άρθρων σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά. Το 1984ανέλαβε τη συγγραφή βοηθήματος για τους εκπαιδευόμενους στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία και το 1997 έγραψε το πρώτο βιβλίο Γνωσιακής Ψυχοθεραπείας στην Ελλάδα, με τίτλο «Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία – Θεωρία και Πράξη».

Το 2006 ίδρυσε την Ελληνική Εταιρεία Γνωσιακών Ψυχοθεραπειών.

Το 2021 ολοκληρώθηκε το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Οι γνωσιακές ψυχοθεραπείες και το τρίτο κύμα ψυχοθεραπειών στις αγχώδεις διαταραχές», που αναφέρεται στις νεότερες γνωσιακές ψυχοθεραπευτικές στρατηγικές. Το βιβλίο δυστυχώς τυπώθηκε μετά τον θανατό του.

Η συγγραφική του δράση δεν περιορίστηκε μόνο στο επιστημονικό έργο. Η αγάπη του για τη φιλοσοφία και την ποίηση αντανακλάται στις ποιητικές συλλογές που εξέδωσε: «Αλλημυθία» το 2009 και «Ο μυθολογικός και αλληγορικός Σίσυφος» το 2016. Μετά το θάνατό του εκδόθηκε η τελευταία του ποιητική συλλογή με τίτλο «Τα σισύφεια τα ανθρώπινα».

Το επιστημονικό του έργο είναι μεγάλο, αυτό όμως που τον ξεχώριζε ήταν η προσωπικότητά του. Είχαμε το Δασκαλό μας δίπλα μας, όχι απεναντί μας.

Φύσει ευγενής και μειλίχιος, αλλά με σταθερή και ξεκάθαρη άποψη για όλα τα σοβαρά θέματα, ξεχώριζε για το ήθος και τις αξίες του. Δεν τον χαρακτήριζε ακαμψία ούτε, όμως, χρησιμοποιούσε πολιτικούς ελιγμούς.Η δομημένη σκέψη και η ωριμότητα στη συμπεριφορά του τον ξεχώριζαν. Προκαλούσαν το σεβασμό στο επαγγελματικό και κοινωνικό του περιβάλλον

Ποτέ δε μας αντιμετώπιζε ως αυθεντία. Οι παρατηρήσεις που έκανε γίνονταν με τρόπο ευγενικό, δεν ήθελε να φέρνει σε δύσκολη θέση τους συνεργάτες του. Νιώθαμε τη ζεστασιά και το νοιάξιμο του. Εδινε τις γνώσεις του απλόχερα, χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Η εκπαίδευση δίπλα του ήταν ένα ταξίδι με επιστημονικές, πνευματικές και ανθρώπινες πτυχές.

Νοιώθουμε ευτυχισμένοι και τυχεροί που ζήσαμε δίπλα σε έναν άνθρωπο τόσο πνευματικό, που δε μας πρόσφερε μόνο επιστημονική γνώση, αλλά μας βοήθησε να βελτιωθούμε ως άνθρωποι.

Είμαστε ευγνώμονες που μας εμπιστεύτηκε. Θα είναι φάρος για την υπόλοιπη ζωή μας.